FLORIDA

Vrijdag 20 februari

Gelukkig tipt onze buurman in onze vlucht naar Washington dat we onze netjes verzegelde taxfree vodka in de ruimbagage moeten stoppen alvorens we door de securitycheck gaan, anders wordt deze in beslag genomen. Het is in de VS gebruikelijk om na aankomst om bij een overstap zelf de ruimbagage van  de band te halen, ermee door de douane te lopen, en de bagage weer op een andere band te zetten. Als je het land verlaat is dit niet nodig. Op het saaie vliegveld van Washington Dulles heerst de Obama merchandise mania nog in volle glorie.De medewerker van Dollar Miami, probeert ons tevergeefs extra verzekeringen en een grotere auto te verkopen, de auto die we geboekt hebben is echt te klein beweert hij. De Dodge Caliber die we op de parkeerplaats aantreffen lijkt echter wel groter dan m’n auto in Holland.Het is al laat, dus de eerste nacht van onze campingtrip overnachten we in het Holiday Inn Miami Airport West, van te voren voor weinig geboekt via Priceline.

Zaterdag 21 februari

De zon schijnt!! Vlak bij het hotel is een grote Walmart vestiging, waar we twee Coleman gasbranders met tankjes, en een barbecue aanschaffen. In een enorme supermarkt kopen we levensmiddelen. Een dagelijks terugkerend ritueel voor de komende twee weken, aangezien we geen koelkast hebben. De Dolpin Mall is onze volgende stop. Hier kun je shoppen tot je er bij neervalt. Een van de mooiste shopping malls die we ooit gezien hebben.We rijden naar de Larry & Penny Thompson camping in het zuiden van Miami. Hier staan voornamelijk RV’s, maar er is ook een groot veld voor tenten. Als we onze tent hebben opgezet komen we erachter dat de gasbranders waarschijnlijk bij de kassa van de Walmart zijn blijven liggen. Een tegenvaller, want het is een lang eind rijden. Gelukkig worden de branders teruggevonden, maar hierdoor is er geen tijd meer om vandaag nog wat te ondernemen. De $20 barbecue blijkt uitstekend te werken, en we besluiten dat deze mee terug gaat naar Holland. Na het eten lopen we een paar rondjes over het terrein, en verbazen we ons over de grootte van de Amerikaanse RV’s. Het is een goed gebruik hier om de kampeerwagens wat op te vrolijken met al dan niet gekleurde lichtjes, lichtslangen om het terrein af te bakenen, of kleurig lichtgevende palmbomen, die we later in een hardwarezaak terugzien voor ‘slechts’ $300. In een gedeelte van de camping is het opvallend rustig, we zien waarom, even verderop zitten ruim  twintig man ademloos op een grootbeeldscherm ‘Along Came Polly’ te kijken.

Zondag 22 februari

We rijden naar South Miami Beach, langs de cruise terminal, turkoois water en palmbomen, luxe appartementen een geweldige omgeving. We rijden over Ocean Drive, ondanks het vroege tijdstip zitten de terrasjes allemaal al vol. Een gids met een groot volg-mij bord loopt met een groep cruisepassagiers over straat, goed oplettend dat ze niemand kwijt raakt. Dure auto’s worden gestald op valetparkings, wij stallen de Dodge voor een dollar per uur in één van de goedkopere parkeergarages. (Ook van te voren uitgezocht.) We gaan naar het strand, waar mooie en minder mooie mensen flaneren over het witte zand. Luxe jachten en powerboats varen met grote snelheid door het blauwe water. Tussen de middag eten we de “lekkerste sandwich van de VS” op Collins Ave, die eigenlijk de kleinste en duurste sandwich van de VS had moeten heten. We wandelen door het kleurrijke Art-Deco district, en daarna rijden we naar Little Havana. Hier valt echter niks te beleven. Terug op de camping laat een man met een grijze paardenstaart zijn konijn uit op het veld. 

Maandag 23 februari

We rijden door de stad naar het noorden, het schiet niet erg op, maar zo zien we wel veel van de stad. De kustlijn is voor het grootste gedeelte aan het zicht ontrokken door de vele bebouwing. Alleen in Fort Lauderdale is een stuk met zeezicht. Verder naar het noorden zien we vooral de verblijfplaatsen voor de overwinterende senioren, zodat we de grote weg weer opzoeken. We overnachten in het bosrijke Jonathan Dickinson Statepark. Als we ’s avonds in de tent zitten, loopt er vlak achter ons iets door de struiken. Wat het is weten we niet, maar zo te horen is het een groot dier. Met ingehouden adem zitten we in de tent. ,,What the hell was that!!” roept de buurman die buiten zit. We zullen het nooit weten.

Dinsdag 24 februari

Aan de ontbijttafel verschijnen allemaal kleine gele vogeltjes die geïnteresseerd zijn in ons brood. Ook de kleine bonte specht ziet een broodmaaltijd wel zitten. We maken voor het eerst kennis met no-see-ums kleine mugjes. We zijn nog niet onder de indruk, de midges in Schotland zijn erger. Vandaag hebben we een lange reis voor de boeg, we gaan naar Crystal River. We hebben hier onze duurste en slechtste campingplaats van deze reis geboekt. De Crystal Isles camping ligt dichtbij de vertrekplaats van onze Manatee excursie die morgen op het programma staat. De camping heeft wel een groot zwembad en een hot tub, helaas zijn de no-see-ums hier wat hardnekkiger.

Woensdag 25 februari

Wasberen hebben vannacht ons afvalzakje doorzocht, het plastic ligt netjes naast elkaar uitgestald op de grond, het klokhuis en wat soepstengels zijn verdwenen.Het was een koude nacht, en we moeten vroeg op. Om kwart over zes worden we verwacht bij http://www.birdsunderwater.com/ voor een snorkeltocht tussen de zeekoeien. We hebben deze firma gekozen omdat ze vroeg vertrekken, voor de massatoeristen uitrukken, en op een verantwoorde manier met de beesten omgaan. We krijgen een wet-suit en snorkel en na het bekijken van een instructievideo, trekken we er op uit met een boot naar de uitgang van het Manatee reservaat. De plantenetende waterzoogdieren zijn verwant aan de olifant, en wegen 500 kg, ze komen naar de warme ondiepe wateren in Florida om te grazen.

De vriendelijke wezens zijn net wakker en verlaten het reservaat en zijn erg geïnteresseerd in ons. Ze komen zelf contact maken. Eerst is het wel even angstig als zo’n beest van drie meter lengte op je af komt, maar ze zijn erg vriendelijk en nieuwsgierig. Een heel indrukwekkende ervaring. We gaan ook nog even naar een ondieper gedeelte, hier liggen de beesten nog te slapen. Als we terugvaren zien we talrijke bootjes met toeristen uitvaren. Gelukkig zijn we vroeg vertrokken. We breken snel onze tent af, en gaan naar Hillsborough State Park, De camping ligt erg mooi in een bos aan de rivier. We blijven hier drie

nachten. Alienka zit ’savonds buiten en krijgt gezelschap van vier wasberen.

Donderdag 26 februari

We rijden naar Clearwater, het strand is echt hagelwit. We wandelen over de pier, eten garnalen in een visrestaurantje en doen nog wat inkopen. Later in de middag rijden we verder langs de kust, over een spectaculaire brug. In Ellenton bezoeken we de diverse merkwinkels in de Factory Outlet. In Amerika heb je drive thru pinautomaten en drankzaken. Heel handig als je de hele dag in de auto wilt zitten. Ook kun je een flesje frisdrank uit de automaat halen met een creditcard, en op het strand van Clearwater mag je tegen bijbetaling van $1 onbeperkt de hele dag je beker frisdrank bijvullen. We hebben een klein slagertje ontdekt, en hopen zo wat gevarieerd barbecuevlees te kunnen kopen, in plaats van alle grootverpakkingen in de supermarkt. We zijn nog geen twee seconden binnen, of we staan al weer buiten. Er hangt een vieze geur, en er ligt maar 1 groot stuk vlees in de vitrine. Het uiterlijk van de twee klanten die net voor ons de winkel verlieten had ons al even doen twijfelen. De twee slagers hebben niks gemerkt van ons korte bezoek, en staan buiten te roken.In de tent is het een ravage overal liggen bladeren, en ons bakje met proviand is weg. Er ligt een briefje van de gastheer van de camping. Een aantal eekhoorns is onze tent binnengedrongen en hebben brood en pindakaas gestolen. Op de een of andere manier hebben de beestjes kans gezien de deksel van de pot te draaien, en hebben zich tegoed gedaan aan de pindakaas. Ray, de gastheer heeft ingegrepen en het bakje in zijn RV gezet. We hadden alleen ’s avonds het proviand in de auto gezet vanwege de wasberen, geen idee dat eekhoorns tot deze dingen in staat waren. Volgens Ray hadden de eekhoorns gisteren een rol Pringles van hem gestolen, en die mee de boom ingenomen. ’s Avonds na de barbecue weet een wasbeer nog snel een afgekloven maïskolf uit ons afvalzakje buit te maken.

Vrijdag 27 februari

We maken een mooie wandeling door het bos, gedeeltelijk langs de rivier, we zien nog een grote bonte specht van dichtbij. De alligators laten zich nog niet zien, het is nog te fris.In eerste instantie zouden we op de bonnefooi naar Florida gaan, en wel zien of er nog een plaatsje voor een kleine tent vrij zou zijn, totdat we in de gaten kregen dat het hoogseizoen was, en dat campings tot wel 11 maanden van tevoren volgeboekt zouden zijn. Vanaf dat moment zijn we via Reserve America op zoek gegaan naar lege plekjes op de camping, en zo hebben we alles op het laatste moment nog weten te boeken. En in dit geval betekende dat twee nachtjes op plekje 16, en de laatste nacht op nummer 37, aan de overkant van het veld. We hebben natuurlijk geen zin om de tent te verplaatsen, dus proberen we wat te regelen met de rangers. Deze zijn daarin helaas niet erg flexibel. We hebben geluk, de nieuwe bewoner van ons plekje, Chris, een politieagent uit Orlando, komt vandaag alleen zijn caravan installeren, en komt morgen pas terug met zijn familie. We mogen op z’n plekje staan, zo hoeven we de tent maar een klein beetje te verplaatsen.We hebben ons opgegeven voor een kanotocht met een gids vanmiddag over de rivier. Maximaal vijf kano’s stond er. De rangers hebben per ongeluk met dubbele lijsten gewerkt, en nu zijn er ineens heel wat meer mensen dan de bedoeling was.

Ondanks dat is de tocht prachtig, we zien diverse alligators en schildpadden, en vanaf het water lijkt alles weer anders dan vanaf het land.

Zaterdag 28 februari

Vandaag staat een grote verhuizing op stapel. We gaan met de veerboot zonder auto maar met campinguitrusting naar het kleine eilandje Cayo Costa. Op het eiland is bijna niks te koop dus het eten en drinken moet ook mee.  Het is een uur varen, na registratie bij de rangers, brengt een auto met grote aanhanger ons naar de andere kant van het eiland naar de camping vlakbij een prachtig strand.

De overige campinggasten zijn iets anders dan we ons voorgesteld hadden. Luidruchtige families met kinderen, vakantievierende pubers en halfaangeschoten rednecks.  Gelukkig is het strand lang en het is niet moeilijk een rustig plekje te vinden. Bij zonsondergang staat de hele camping op het strand te kijken, vervolgens mogen de kampvuren worden aangestoken en gaat het feest verder. Onze redneck buurman, een Irak-veteraan is inmiddels dronken en heeft ruzie gekregen met zijn vriendin. Vlak voordat hij naar bed gaat kijkt hij naar de lucht, en zegt dat het morgen slecht weer gaat worden.

Zondag 1 maart

Het dagelijkse glaasje versgeperste sinaasappelsap, heeft plaats moeten maken voor Tangelosap. De Tangelo is een kruising tussen een mandarijn en een pomelo. Als deze niet verkrijgbaar is persen we Tangerines.  Het is lichtbewolkt, en we besluiten na het ontbijt een wandeling te maken over het eiland.Als we op het strand gaan zitten gaat het waaien, de lucht wordt pikzwart, en een grote witte rolwolk kondigt ander weer aan. Onze buurman krijgt gelijk. We moeten rennen naar de tent, en heel de camping is in rep en roer, want alle spulletjes staan nog buiten. Het lijkt er niet op dat het weer opklaart, dus besluiten we een dag eerder te vertrekken, en hopen dat er op onze volgende camping nog een plaatsje is. Dat blijkt zo te zijn, al moeten we de volgende dag de tent weer een aantal meters verplaatsen.

Maandag 2 maart

We zijn dus terecht gekomen op de camping van het Koreshan Historic Site. Cyrus Teed dacht dat hij onsterfelijk was, en richtte een religieuze sekte op in New York.

In 1894 vertrok Teed met zijn volgelingen naar Florida, en bouwde een dorpje dat korte tijd floreerde. Teed was natuurlijk niet onsterfelijk, en na zijn dood begon de sekte langzaam uiteen te vallen. Het dorpje is op zich niet zo bijzonder, de camping is dat wel, veel privacy en goede voorzieningen. Vandaag gaan we naar Naples. Eerst winkelen in het Coastlandcenter, ook een uitstekende mall, en ’s middags naar het stadje zelf. Veel galeries en kledingzaken gericht op de senioren maken het centrum niet zo interessant. De gratis parkeergarage is dat natuurlijk wel. We eten uitstekende en voordelige sushi in Sushi Thai Naples,

Dinsdag 3 maart

We rijden via de Tamiami trail dwars door de Everglades. Onderweg stoppen we voor een tochtje met  een airboat, met een gangetje van 50 kilometer per uur blazen we door het natuurgebied, waarbij we nog wat alligators en schildpadden spotten. Een erg leuk en leerzaam uitstapje. We mogen ook nog een jonge alligator vasthouden. Met gemene oogjes kijkt het kleine beestje ons aan. Een handtas met een hartslag, aldus onze airboatkapitein. We rijden via de Highway 1 zuidelijk naar de Florida Keys. Met meer geluk dan wijsheid hebben we nog twee nachten op de drukbezochte camping van Bahia Honda kunnen boeken. Er is veel verkeer op de weg die alle kleine eilandjes met elkaar verbindt, dus we schieten niet erg op. De maximum toegestane snelheid ligt ook al niet erg hoog. Toch is het een aangename rit over de weg door het schitterende blauwe water. We zetten de tent op een plekje met aan twee zijden zeezicht. Nadeel is dat de grond hier keihard is, we krijgen de haringen met veel moeite de grond in.

Woensdag 4 maart

Na het ontbijt maken we een kleine wandeling, en pakken we een paar uurtjes strand, alvorens we naar Key West vertrekken, het meest zuidelijke punt van het vasteland van de VS. Het eiland ligt op 90 mijl van Cuba, en heeft een gezellige Caribische vibe. Het water in de haven is zo mooi blauw, dat je bijna niet kunt geloven dat dit echt is. Op Duval street zijn de bars en restaurants, gevuld met half aangeschoten toeristen. We moeten natuurlijk Key lime pie eten, een specialiteit van het eiland. Tegen de avond strijken we neer op het terras van het Westin hotel. We bestellen een andere lokale specialiteit, conch fritters, gefrituurde beignets van schelpdieren, geserveerd met een sausje van tomatenketchup, chili en key lime sap.Tegen de avond komen de straatartiesten hun kunsten vertonen op het Mallory dock, jongleurs met brandende fakkels. Er is zelfs een malloot die een kat geleerd heeft door een hoepeltje te springen. Na een prachtige zonsondergang rijden we terug naar Bahia Honda.

Donderdag 5 maart

Onze buurman op de camping komt bij ons zijn beklag doen over de wasberen. Gisteren heeft een wasbeer het gewaagd om zijn tent binnen te dringen. Hij heeft het gemeld bij de rangers, maar deze deden daar nogal laconiek over. We rijden weer terug naar Miami, weer naar Penny & Larry Thompson campground, waar we ons opmaken voor de reis terug.

Vrijdag 6 maart

Nog even de huurauto terugbrengen, en de reis terug naar huis kan beginnen.      MEER FOTO'S